Dofinansowanie in vitro - Korzystaj z wiedzy naszych specjalistów

Leczenie niepłodności to dość skomplikowany i kosztowny proces. Tym bardziej, kiedy zastosowane wcześniej metody okazały się niewystarczające, a szansę na uzyskanie ciąży daje leczenie z zastosowaniem zapłodnienia pozaustrojowego. Jednak, aby przystąpić do programu refundacji in vitro i móc go otrzymać, u pary muszą wystąpić pewne wskazania zdrowotne.

Od wielu lat w Polsce uchwalane są różne akty prawne, programy rządowe, samorządowe, które formalnie i wielowymiarowo regulują problematykę leczenia niepłodności w Polsce. Zanim para otrzyma finansowanie do leczenia z zastosowaniem procedury in vitro, musi przejść etap kwalifikacji. Wśród wymogów jednym z kluczowym kryteriów do udziału w dotychczasowych programach refundacyjnych, rządowych oraz samorządowych, jest wiek kobiety. Dlaczego zatem wiek ma tak istotne znaczenie?

Na finansowanie leczenia za pomocą technik wspomaganego rozrodu, liczą pary, które zmagają się z niepłodnością i przez to nie mogą spełnić swoich marzeń o potomstwie. Samorządowe programy in vitro określają zakres wymogów, które muszą spełnić pacjenci zainteresowani wsparciem finansowym. Podobnie funkcjonował rządowy program refundacji in vitro dostępny w latach 2013-2016. Jednym z najważniejszych kryteriów, wymienia się tam odpowiednie stężenie we krwi hormonu AMH, a czasem również FSH. Co ciekawe, nie uwzględnia się parametrów określających rezerwę jajnikową w najnowszym, rządowym programie refundacji in vitro na lata 2024-2028.

Pary zmagające się z niepłodnością mogą wziąć udział w dostępnych programach refundacyjnych i ubiegać się o pokrycie kosztów leczenia niepłodności metodami zapłodnienia pozaustrojowego, in vitro. Nie jest jednak tak, że wszyscy aplikujący tę pomoc otrzymają. Jeśli zaistnieją pewne schorzenia, stanowiące przeciwwskazanie do in vitro, wówczas para może zostać wykluczona i nie dostanie dofinansowania.

Obowiązująca w Polsce ustawa o leczeniu niepłodności, jak i samorządowe programy dofinansowania do in vitro oraz rządowy program refundacji in vitro określają zasady korzystania z zapłodnienia pozaustrojowego. Brane są pod uwagę nie tylko żeńskie, jak i męskie wskazania i przeciwwskazania zdrowotne, ale również pewne wymogi formalne. Ważny zapisy dotyczy chociażby statusu związku pary.

Zapłodnienie in vitro pomaga niepłodnym parom stać się rodzicami. Jednak dla wielu osób tego rodzaju leczenie nie kończy się na jednym transferze. Niekiedy trzeba podejść do dwóch, trzech, a nawet więcej procedur in vitro, żeby cieszyć się ciążą i narodzinami dziecka. Wraz z kolejnymi próbami rośnie szansa na powodzenie leczenia. Stąd też w przypadku programów finansowania in vitro istotne jest określenie do ilu procedur in vitro możliwe jest uzyskanie refundacji.

Regulacje dotyczące anonimowego dawstwa komórek jajowych kobiety znajdują się w Ustawie o leczeniu niepłodności z 2015 roku. W dokumencie opisano także okoliczności, w których można skorzystać z dawstwa, najważniejsze wymogi i przysługujące prawa biorczyni, jak i dawczyni. Dzięki temu, że ustawa reguluje te kwestie, eliminuje się wątpliwości natury prawnej i sprawniej można pomóc niepłodnym parom. Niektóre samorządowe programy refundacji in vitro poza dawstwem partnerskim dopuszczają również dofinansowanie do procedury zapłodnienia pozaustrojowego z wykorzystaniem komórek jajowych od anonimowych dawczyń, przy zaistnieniu pewnych okoliczności zdrowotnych. In vitro z komórkami dawczyń jest również refundowane w ramach ogólnopolskiego programu in vitro.

Niepłodności jest złożoną chorobą. Zanim lekarz wdroży właściwe leczenie, parę poddaje się bardzo szczegółowej diagnostyce. Bywa tak, że czynnik męski warunkuje brak ciąży, a w niektórych przypadkach jedynie skorzystanie z nasienia anonimowego dawcy stanowi szansę na spełnienie marzeń o rodzicielstwie. Zasady i wytyczne dotyczące dawstwa męskich gamet opisano w Ustawie o leczeniu niepłodności z 2015 roku. Dodatkowo para może starać się o uzyskanie dofinansowania do in vitro z nasieniem dawcy w ramach niektórych samorządowych programów refundacyjnych, przy spełnieniu odpowiednich wymogów kwalifikacyjnych. Taka procedura jest również możliwa w ramach nowego, rządowego programu refundacji in vitro.